کتاب پادزهر / ملیکان
نویسنده: الیور برکمن
مترجم: محمد جواد کعبی زاده
نشر: میلکان
تعداد صفحات: 216
اکنون خرید کنین
شرایط و ضوابط
تضمین 30 روزه بازگشت پول
ارسال: 2-3 روز کاری
الیور برکمن در کتاب پادزهر تعریف تازه‌ای از خوشبختی ارائه می‌دهد. او با بهره‌گیری از نظریه‌ی روان‌شناسان و فیلسوفان به ما می‌گوید که چگونه می‌توان از اضطراب راهی به آرامش پیدا کرد؛ چرا که به نظر می‌رسد کتاب‌های مثبت‌اندیشی و خودیاری چندان هم که نویسندگان آن‌ها می‌گویند، کارساز نیستند. ثروت، حتی اگر بتوانید آن را به دست آورید، لزوماً به شادی منجر نمی‌شود و ما حتی نمی‌توانیم در مورد معنای «شادی» توافق کنیم.
در بخشی از کتاب میخوانیم:
اولین مزیت اندیشیدن به حوادث بد بسیار ساده و قابل‌فهم است. روان‌شناسان مدت‌هاست بر این اصل اتفاق‌نظر دارند که یکی از بزرگ‌ترین دشمنان شادی انسان «سازگاری با لذت» است؛ روش قابل‌پیش‌بینی و آزاردهنده‌ای که بر اساس آن هر منبع جدید شادی، از ابزار‌های الکترونیکی گرفته تا ازدواج، به‌سرعت به بخشی از پس‌زمینه‌ی زندگی تبدیل می‌شود؛ پس از چندی به آن عادت می‌کنیم و در نتیجه دیگر برای‌مان لذت‌بخش نیست. پس اگر به طور منظم به خود یاد‌آوری کنید شاید چیزهایی را که در حال حاضر از آن‌ها لذت می‌برید از دست بدهید و در حقیقت هم زمانی که مرگ به سراغ‌تان بیاید، هرآنچه را دارید از دست خواهید داد تأثیر سازگاری با لذت معکوس می‌شود. اگر به احتمال ازدست‌دادن چیزی که برای‌تان ارزشمند است بیندیشید، آن چیز از پس‌زمینه‌ی زندگی به مرکز توجه‌تان می‌آید و در نتیجه می‌توانید دوباره از آن لذت ببرید. اپیکتیتوس می‌نویسد: «هرگاه به چیزی عادت کردی، گمان نکن آن برای همیشه با توست و هرگز از زندگی‌ات نمی‌رود، بلکه آن را چیزی ارزشمند و شکننده در نظر بگیر... اگر کودک، برادر یا دوستت را می‌بوسی، به یاد داشته باش که انسانی فانی را دوست می‌داری، چیزی که از آنِ تو نیست؛ این شخص مدتی با توست، دائمی و همیشگی نیست، بلکه مثل یک انجیر یا چند انگور است، در فصل خاصی با توست و از آن پس رفته.»
در بخشی از کتاب میخوانیم:
اولین مزیت اندیشیدن به حوادث بد بسیار ساده و قابل‌فهم است. روان‌شناسان مدت‌هاست بر این اصل اتفاق‌نظر دارند که یکی از بزرگ‌ترین دشمنان شادی انسان «سازگاری با لذت» است؛ روش قابل‌پیش‌بینی و آزاردهنده‌ای که بر اساس آن هر منبع جدید شادی، از ابزار‌های الکترونیکی گرفته تا ازدواج، به‌سرعت به بخشی از پس‌زمینه‌ی زندگی تبدیل می‌شود؛ پس از چندی به آن عادت می‌کنیم و در نتیجه دیگر برای‌مان لذت‌بخش نیست. پس اگر به طور منظم به خود یاد‌آوری کنید شاید چیزهایی را که در حال حاضر از آن‌ها لذت می‌برید از دست بدهید و در حقیقت هم زمانی که مرگ به سراغ‌تان بیاید، هرآنچه را دارید از دست خواهید داد تأثیر سازگاری با لذت معکوس می‌شود. اگر به احتمال ازدست‌دادن چیزی که برای‌تان ارزشمند است بیندیشید، آن چیز از پس‌زمینه‌ی زندگی به مرکز توجه‌تان می‌آید و در نتیجه می‌توانید دوباره از آن لذت ببرید. اپیکتیتوس می‌نویسد: «هرگاه به چیزی عادت کردی، گمان نکن آن برای همیشه با توست و هرگز از زندگی‌ات نمی‌رود، بلکه آن را چیزی ارزشمند و شکننده در نظر بگیر... اگر کودک، برادر یا دوستت را می‌بوسی، به یاد داشته باش که انسانی فانی را دوست می‌داری، چیزی که از آنِ تو نیست؛ این شخص مدتی با توست، دائمی و همیشگی نیست، بلکه مثل یک انجیر یا چند انگور است، در فصل خاصی با توست و از آن پس رفته.»